Zdjęcia wykonał były Naczelnik Parowozowni Bogoria Jan Kosowski.
/górne zdjęcie - stacja Staszów, dolne przedstawia zabudowania stacji Bogoria z lokomotywownią w tle/

Odcinki od Umianowic do Bogorii i Szczucina przez Staszów, do Włostowa przez Iwaniska i z Bogorii do Koprzywnicy nie istnieją.

Szczególną usługę ciuchcia pełniła dla społeczności i ruchu oporu podczas okupacji hitlerowskiej. W lipcu 1944 roku wysadzony został most PKP na rzece Czarnej między stacją Rytwiany i Sieragi w celu uniemożliwienia Niemcom wywiezienia parowozów i wagonów do Niemiec przez Szczuciu. W wysadzeniu mostu brałem udział osobiście.

Były most PKP

Po zajęciu terenów Sandomierskiego Przyczółka Mostowego przez wojska radzieckie i zatrzymaniu się frontu na linii Sieragi, w stronę Szczucina i Rakowa w stronę Jędrzejowa przez 6 miesięcy wąskotorówką dowoziliśmy amunicję i zaopatrzenie do frontu dla wojska radzieckiego, z Bogorii do zerwanego mostu przed Sieragami i do Rakowa na linii Jędrzejów. Dwa gniazda parowozów: w Jędrzejowie jako na owe czasy parowozownia główna i Bogorii parowozowni pomocniczej ale samodzielnej, ilostany parowozów składały się z następujących serii - Tx4 nazwany Ojciec produkcji austriackiej, Tx3 Matka produkcji jak wyżej, Tx4 Warszawianka, Tx23 Hanomag, Tx2 Henschel, Px48 i Px49 produkcji Chrzanów i inne oraz moim zdaniem najpiękniejsza maszyna świata Tyyl - 6-osiowy 4-ro cylindrowy, którego to modelu nie spotkałem w życiu aż do odejścia na emeryturę. Wszystkie przez niszczycieli kolei zostały ze złomowane. Pozostał jeden sprawny oczekujący na rozruch Px48 - 1324 /1724?/ i spalinowy Lxd2 - 258. Po II wojnie światowej Jędrzejowska Kolej Wąskotorowa wiernie służyła dalej społeczności. Do końca lat siedemdziesiątych jak podaje informator CIUCHCIĄ przez POLSKĘ, kursował pociąg planowy o najdłuższej wąskotorowej trasie w Polsce 137 kilometrów z Jędrzejowa do Szczucina pokonując trasę w ciągu 7 godzin i 57 minut. To była najwspanialsza trasa bo pokonywała wszelkie zakrętasy omijając wzniesienia i doliny. Zawsze myślałem, że budowniczowie wytyczając torowiska zarabiali od kilometra bo w wielu wypadkach można było zmniejszyć odległość w kilometrach. Legendy głoszą, że wojskowy architekt armii austriackiej jeździł na koniu i na podstawie konfiguracji terenu wyznaczał szlak wąskotorówki stawiając dla budowniczych nawierzchni torów znaki chorągiewkami. Tak było zapewne i z budową pozostałych odcinków naszej byłej „ciuchci".

Bardzo przejrzyście całość budowy i upadku podaje krakowski Klub Modelarzy Kolejowych. Wykaz odcinków sieci Jędrzejowskiej, ujmując historię na przestrzeni lat, nadesłany przez wielkiego miłośnika Naczelnika Edwarda Choroszyńskiego przedstawiam w załączeniu.

W latach 1993 - 1994 wąskotorówki zaczęły popadać w kryzys. Sprzedawano coraz mniej biletów i przewożono coraz mniej towarów. Na terenie całej Polski i w tym rejonie Jędrzejów - Staszów - Szczucin wkroczyła komunikacja i transport samochodowy, który przejął przewóz pasażerów i towarów. Obecnie z naszej ciuchci pozostał odcinek 31 km z Jędrzejowa do Pińczowa, po którym kursował pociąg o nazwie "Ciuchcia Ekspres Ponidzie" z szybkością 17 km na godzinę. Część trasy wąskolorówki wpisał do swojego rejestru Wojewódzki Konserwator Zabytków w Kielcach. Powiedzieć trzeba - kursował, bo nastąpiła przerwa na kilka lat. Przerwa ta oddała bieg czasu przyrodzie, która posiała trawy, chwasty i zarośla jak jeżyny, dzikie winogrona i tarniny a przytorowe drzewostany swymi gałęziami stworzyły zagajniki o niewielkim prześwicie tuneli. Przerwa oddała pod opiekę podkłady i tory, mosty i przepusty wpływom atmosferycznym, a na niczyją Ziemię okoliczna ludność i przejezdni złoczyńcy wywozili śmiecie i wszelkie nieużyteczne żelastwo. JESZCZE NIE ZGINĘŁA I ZGINĄĆ NIE MUSI PÓKI SĄ PATRIOCI CHRONIĄCY NASZE DZIEDZICTWO.

Reklamą "CIUCHCIA EXPRESS PONIDZIE" jest zapraszanie do jazd na pokładzie pociągów turystycznych, które mogły być uruchamiane na żądanie na trasie 30 km Jędrzejów Wąski - Pińczów przez Umianowice. Pociąg prowadzony lokomotywą serii Px48 z instalacją radiową i wagonem restauracyjnym.

Zakodowałem sobie w najgłębszej pamięci, że ostatni pożegnalny pociąg do mojej rodzinnej miejscowości w dniach 21-22 sierpnia 1993 r. przejechał szlakiem mojej byłej pracy z Jędrzejowa przez Bogorię do przystanku osobowego Dobra Sztambergi. Opisując krótki wycinek historii mojej ukochanej „ciuchci" lata 1942 - 1944 nie mogę nie wspomnieć o moich bohaterach administracyjnych, którymi byli:

•  Naczelnik parowozowni Jędrzejów p. Malicki członek Ruchu Oporu ZWZ AK na terenie Ziemi Jędrzejowskiej, który opiekował się młodzieżą będącej podczas okupacji w ciężkich warunkach życiowych. W moim przypadku po rozbiciu obozu przymusowych Junaków (BAUDINSTU) w Ostrowcu i Opocznie przyjął mnie ponownie do pracy na kolei Ostbahn i zatarł przed okupantem wszystkie ślady wyzwolenia przez partyzantkę. Po zakończeniu działań wojennych przeniesiony do DOKP Wrocław był Naczelnikiem Oddziału Trakcji we Wrocławiu Głównym.
• Kazimierz Krochmal maszynista Jędrzejowskiej kolejki, członek Ruchu Oporu ZWZ AK przeniesiony do DOKP Wrocław, był starszym instruktorem w Zarządzie Trakcji pod wodzą, którego miałem przyjemność szkolić, egzaminować i dokonywać zespołowych kontroli dzięki czemu przy ścisłej współpracy z przesiedlonymi z naszych ukochanych kresów wschodnich z Wilna, Lwowa i Wołkowyska nauczyłem się zawodu niepokonanego pracownika służby trakcji.
• Naczelnik parowozowni Bogoria Teofila Ciepieli, który widząc moją morderczą przymusową pracę o głodzie i chłodzie w parowozowni Jędrzejów spowodował przeniesienie mnie do Bogorii.
• Pracownik parowozowni Bogoria Jan Kosowski doświadczony w bojach w wojnie obronnej w 1939 roku w tym twierdzy Modlin, członek ZWZ AK ps. TYKA obronił nas trzech członków AK i wywiózł z Bogorii do Torunia przez co uchronił nas przed aresztowaniem KGB i UB.

Bohaterowie, którzy zasłużyli się Polsce i narodowi polskiemu -- śp. Malicki, Krochmal i Ciepiela pozostaną w mojej pamięci.

Wielkie uznanie mam dla Marka Moczulskiego redaktora Nowych Sygnałów, który wspólnie z kolegami redaktorami - wielkimi miłośnikami wąskotorówek w całej Polsce - dokonał odtworzenia i opracowania historii powstałych wąskotorówek na terenie całego kraju, w szczególności "ciuchci" Jędrzejowskiej, na której rozpocząłem pierwszą pracę.

Wcześniej wspomniałem, że część trasy wąskotorówki wpisał do rejestru Wojewódzki Konserwator Zabytków w Kielcach. Decyzja Pani Konserwator mgr Anny Piaseckiej pod nr. A 1185/1-8 z dn 20 lutego 1995 roku (w załączeniu) uratowała linię od Jędrzejowa do Rakowa i od Umianowic do Pińczowa, po której obecnie kursuje „CIUCHCIA EKSPRES PONIDZIE".

Uratowany odcinek na trasie Jędrzejów -- Bogoria o dł. około 63,52 km pozostał jako nasze DZIEDZICTWO Jędrzejowskiej wąskotorówki. Moja mapa trasy wskazuje, że Jędrzejowska wąskotorówka została zbudowana na terenach dwóch byłych województw: kieleckiego i tarnobrzeskiego. Na terenach tarnobrzeskich wszystkie odcinki od Rakowa do Bogorii, Iwanisk, Koprzywnicy i od Bogorii do Staszowa i Szczucina , najpierw z 600-ki przekuto na 750 co pociągnęło za sobą wielkie koszty finansowe. W latach 1993-1994 ówczesne władze kolejowe, jako grabarze wąskotorówek , postanowiły rozebrać i sprzedać do hut szyny - najwyższej jakości stal jako złom.

Nie licząc odcinka od Bogorii do Iwanisk uzyskano w wyniku likwidacji 11 106 175 kg w tym 6 695 kg złomu drobnego. ( wyliczenie w załączeniu).

Moim zdaniem jako byłego pracownika Jędrzejowskiej wąskotorówki i kolejarza z 52 letnim stażem pracy było to karygodne. Grabarze niemal wszystkich wąskotorówek w Polsce popełnili kolejną głupotę poprzez skasowanie i pocięcie na złom taboru jak: parowozy, lokomotywy spalinowe, wagony towarowe i pocztowe za które w całości można było uzyskać wielkie środki finansowe. Przez taki system zarządzania dzisiaj nie można uzyskać wspomnianego taboru nawet do muzeum z przeznaczeniem: dla pamięci i nauki młodych pokoleń. Właśnie taki tabor wąskotorowy potrzebowaliśmy i potrzebujemy do istniejącego Muzeum w Jędrzejowie. Stąd mój apel do osób decydujących o zamiarach kasacji o wstrzymanie dalszej likwidacji wąskotorówek i sygnalizowanie o taborze będącym na inwentarzu, nawet tym przekazanym miejscowej administracji rządowej. Apeluję aby w rozliczeniu oddać nam tabor w przeliczeniu wagi w „kg" za sprzedany przez PKP złom . Samorządom za uprzednio przekazany tabor winny zapłacić PKP które już pobrało pieniądze za złom szynowy pochodzący z Jędrzejowskiej wąskotorówki, szczególnie z terenów byłego województwa Tarnobrzeskiego.

Pan Mieczysław Suchojad z prezesem ŚKD Edwardem Choroszyńskim testuje motorowy wózek torowy podczas przejazdu specjalnego w dniu 8.10.2004r