1. Przy każdych oględzinach okresowych zestawów kołowych kierownik oddziału napraw lub upoważniony przez niego majster wraz z pracownikiem, który prowadzi ksišżkę pomiarów obręczy, obowišzany jest wykonać następujšce czynnoœci:
   1. sprawdzić stopień wytarcia obręczy na okręgu tocznym,
   2. sprawdzić podcięcia obrzeży oraz zbadać, czy nie majš one ostrych krawędzi,
   3. sprawdzić, czy nie ma wyœlizgania się miejscowego lub łuszczenia się obręczy na obwodzie tocznym,
   4. ostukać młotkiem i obejrzeć, czy nie ma œladów obluzowania się obręczy na kole oraz obluzowania umocowania pierœcienia zaciskowego,
   5. sprawdzić, czy nie ma pękniętych szprych oraz pękniętych wieńców kół bosych,
   6. sprawdzić, czy nie ma œladów obluzowania się koła na osi, czy nie ma nadpęknięcia piasty,
   7. przy sprawdzaniu obręczy należy mieć na uwadze czy zużycie ich nie przekracza dozwolonych granic, a mianowicie największe dozwolone zużycie obręczy na powierzchni tocznej mierzone w płaszczyŸnie okręgu tocznego po promieniu największego zużycia nie powinno przekraczać dla parowozów pocišgów pasażerskich 5 mm; dla parowozów pocišgów towarowych, gospodarczych, manewrowych oraz dla wszelkich tendrów — 7 mm,
   8. największe dozwolone miejscowe wytarcie obręczy na powierzchni tocznej w płaszczyznach okręgu tocznego nie może przekraczać 2 mm dla zestawów z łożyskami œlizgowymi i l mm dla zestawów z łożyskami tocznymi.

Uwaga: Przy obręczach parowozów towarowych po ostatnim obtoczeniu, gdy gruboœć obręczy wynosi 35 mm, największe dopuszczalne zużycie na powierzchni tocznej nie może przekraczać 5 mm,

9. najmniejsza dopuszczalna gruboœć obręczy w płaszczyŸnie okręgu tocznego, mierzona wzdłuż promienia największego zużycia powinna wynosić dla parowozów towarowych i ich tendrów 30 mm, dla parowozów pasażerskich 40 mm i dla ich tendrów 35 mm. Jeœli obręczę nie odpowiadajš tym wymiarom należy je wymienić,
10. najmniejsza dopuszczalna gruboœć normalnego profilu obrzeża obręczy, mierzona na obwodzie zakreœlonym promieniem o 10 mm większym aniżeli promień okręgu, powinna wynosić 22 mm; gruboœć obrzeża nowego wynosi 31,5 mm. W przypadku podcięcia się obu obrzeży na jednym zestawie kołowym suma podcięcia obrzeży nie powinna przekraczać 15 mm, czyli suma gruboœci obydwóch obrzeży nie może wynosić mniej niż 48 mm,
11. dopuszczalna wysokoœć obrzeża mierzona do okręgu tocznego w miejscu największego zużycia powierzchni tocznej dla wszystkich parowozów i tendrów powinna wynosić nie więcej niż 36 mm i nie mniej niż 25 mm.

Uwaga: Okręg toczny leży w płaszczyŸnie prostopadłej do osi zestawu w odległoœci 750 mm od œrodka osi, bšdŸ o 70 mm od wewnštrz płaszczyzny obręczy,

12. przeœwit między wewnętrznymi płaszczyznami obręczy powinien wynosić nie więcej niż 1363 mm i nie mniej niż 1375 mm. W parowozowych zestawach dowišzanych przeœwit powinien być zawarty w granicach 1359—1361 mm,
13. ostre wytarcia na osiach tendrowych w częœci między kołami powinny być usunięte przez szlifowanie, głębokoœć wytarć nie może przekraczać jednak 2,5 mm,
14. luŸne obręcze zestawów parowozowych i tendrowych należy umocować przez założenie podkładki między koło bose a Obręcz pod warunkiem, że gruboœć obręczy dla parowozów poœpiesznych i osobowych nie może być mniejsza niż 45 mm. Dla parowozów towarowych i zestawów kołowych tendrowych gruboœć obręczy powinna wynosić co najmniej 40 mm,
15. najmniejsza dopuszczalna gruboœć czopa korbowego, wišzarowego i szyjki osiowej nie może przekraczać wymiarów podanych w zeszycie 6 Przepisów o Naprawie Parowozów Normalnotorowych — Zestawy Kołowe. Wymiary tendrowych zestawów kołowych podano w zeszycie 14 Przepisów o Naprawie Parowozów Normalnotorowych — Tender, 
16. różnica między gruboœciš obręczy zestawów tocznych a gruboœciš obręczy zestawów wózka parowozowego w stosunku do wišzanych nie może przekraczać 10 mm,
17. w razie podcięcia obrzeża zestawu tocznego u parowozu dyszel wózka jednoosiowego przy regulowaniu należy przesuwać w kierunku, z którego nastšpiło podcięcie,
18. każda parowozownia obowišzana jest prowadzić ksišżkę oględzin zestawów parowozowych i tendrowych, a wyniki oględzin za każdym razem wpisywać do tej ksišżki.

2. Dopuszczalne sposoby naprawy:
   1. pęknięcie szprych i wieńca koła bosego może być naprawione za pomocš spawania pršdem elektrycznym,
   2. w żadnym zestawie nie może być więcej niż 5 spawanych pękniętych szprych, z których 3 pod rzšd, a następne przedzielone jednš całš szprychš,
   3. przy gruboœci obręczy co najmniej 40 mm i pęknięciu w jednym miejscu obwodu koła bosego pęknięcie to może być pozostawione, aż do czasu naprawy zestawu w zakładach naprawczych.

1. Zbadać zewnętrznie czy stan kadłubów łożysk nie wzbudza zastrzeżeń oraz czy pokrywy sš dostatecznie szczelne.
2. Zbadać, czy smar w łożyskach nie jest zanieczyszczony i nie wymaga wymiany.
3. Zbadać, czy aparatura smarna prawidłowo doprowadza smar do powierzchni tršcych.
4. Zbadać umocowania dolnych częœci łożysk i w razie potrzeby doszczelnić.

1. Prowadnice zewnętrzne oczyœcić i nasmarować.
2. Sprawdzić, czy umocowanie i zabezpieczenie zwór jest prawidłowe.

1. Sprawdzić sprężyny noœne na pęknięcia i luzy a usterki usunšć.
2. Sprawdzić wahacze i wieszaki, otwory smarne oczyœcić i nasmarować, a zabezpieczenie uszkodzone wymienić.

1. Sprawdzić stan połšczeń pod dymnicš.
2. Oczyœcić i nasmarować podpory œlizgowe pod stojakiem.
3. Sprawdzić ze szczególnš dokładnoœciš blachy wahadłowe oraz ich umocowanie do walczaka i do ostoi.

1. Wózki oczyœcić i sprawdzić, czy nie ma pęknięć i nadpęknięć w ostoi oraz stwierdzić stan poszczególnych częœci; częœci uszkodzone naprawić lub wymienić.

1. Przymocowanie zderzaków do czołownic należy sprawdzić. Obluzowane nakrętki dokręcić, uszkodzone wymienić.
2. Cięgła należy oczyœcić i sprawdzić ich stan. Po usunięciu ewentualnych uszkodzeń nasmarować je.

Wszystkie częœci hamulca należy oczyœcić i sprawdzić ich stan. Ewentualne uszkodzenia usunšć, a zużyte klocki hamulcowe, których gruboœć jest mniejsza niż 10 mm, wymienić. Przeguby i częœci nagwintowane należy nasmarować.